Çocuğunuzu anlamak için sevmek yetmez!

Anne babalar hepimiz çocuklarımızı çok severiz. Bu sevgi öylesine büyüktür ki kimi zaman çocuklarımızı anlamanın ötesine geçmektedir. Çocuklarımızın birey olarak kendilerini ispatlayacakları durumlar karşısınnda sırf onları korumak, onlara zarar gelmesini önlemek adına çocuklarımızı engeller veya istediklerini bizler yaparız.

Çocuklarımız istekleri yerine getirildiğinde her ne kadar ilk etapta mutlu olsalar da belirli bir noktadan sonra karşılaşmış oldukları durum veya istekleri kendileri başarmak veya tamamlamak isteyeceklerdir.

Peki Ne Yapacağız?

Şunu hepimiz biliyoruz ki çocuklarımızla çatışma yaşayacağız. Her zaman mutlu olmalarını veya her istediklerini yerine getirmemiz mümkün olmayacak. Çocuklarımızın bu durumun farkında olmalarını ve sorumluluklarını alabilmelerini sağlayabilmeliyiz. Özellikle çatışma durumlarında kendi isteklerinin doğru veya yanlışlıkları karşısında sen istedin, senin kararındı gibi ifadelerin aslında çocuğunuzun yaptığını hatayı hatırlatmaya yönelik olarak düşünsenizde bu durum çocuğunuz için olumsuz bir eleştiri olarak algılanmakta, anlaşılmadığı düşüncesini oluşturarak çatışmanın şiddetlenmesine sebep olmaktadır.

Etkili bir iletişim dili nasıl olmalı?

Kendi sosyal yaşamımızda da bu durum hep öyledir. Bizi eleştiren insanlardan uzaklaşarak bizi anlayan bizi dinleyen insanlara yaklaşırız. Çocuklarımız anlaşılmak isterler. Onlara bizler tarafından anlaşıldıklarını hissettirelim. Bu durumun seni üzdüğünün farkındayım? Böyle davranması sana acı veriyor olmalı? gibi ifadeler çocuklarımızı anlamaya yönelik ifadelerdir.